تابهحال در مورد بیش فعالی در کودکان زیاد صحبت شده و بیشتر افراد با این اختلال آشنایی دارند ولی بسیاری از شما نمیدانید که این اختلال صرفا مخصوص کودکان نیست و در بزرگسالان هم دیده میشود. نکتهی مهمی که باید به آن توجه کنید این است که معمولا ظهور بیش فعالی در بزرگسالی در افرادی رخ میدهد که در کودکی هم به آن دچار بودهاند. اگر میخواهید در مورد این اختلال و روشهای درمان آن بیشتر بدانید، در ادامهی مطلب با ما همراه باشید.
اختلال کمتوجهی بیش فعالی یا ADHD، اختلالی است علاوه بر کودکان، در بزرگسالان نیز رخ میدهد. مطابق بررسیها حدود ۴ تا ۵ درصد از بزرگسالان در آمریکا به این اختلال مبتلا هستند. البته معمولا درصد کمی از افراد، در فرایند تشخیص و
درمان آن قرار میگیرند.
به طور معمول هر فردی که در کودکی دارای این اختلال بوده، در بزرگسالی هم دچار آن خواهد شد. ممکن است در برخی از این بیماران، به دلیل عدم تشخیص و درمان در کودکی، بعدها در زندگی به مرور زمان این بیماری در بزرگسالیشان تشخیص داده شود. با وجود اینکه برخی کودکان مبتلا به این اختلال، این مرحله را پشت سر میگذارند، ۶۰ درصدشان در بزرگسالی هنوز هم با آن درگیر خواهند بود. اختلال کمتوجهی بیش فعالی که در ادامه بهطور خلاصه بیش فعالی در بزرگسالان» نامیده میشود، در ن و مردان بهطور مساوی، بروز میکند.
در صورت ابتلا به بیش فعالی بزرگسالان، احتمالا در انجام فعالیتهای زیر با مشکل مواجه خواهید بود.
بهخاطر سپردن اطلاعات
میزان مشکلاتی که این چالشها در زندگیتان ایجاد میکنند یا حتی اینکه با کدام مشکل مواجه شوید، در افراد مختلف متفاوت است. هیچ دو بزرگسالی که دچار این اختلال هستند، علائم و چالشهای مشابه نخواهند داشت. برای مثال شما ممکن است در موضوع مورد علاقهتان انگیزه و اشتیاق داشته باشید یا قادر به تمرکز باشید، بعضی از مبتلایان به این اختلال ممکن است منزوی و ضداجتماعی باشند، درحالیکه برخی نیز اجتماعی هستند و با دیگران به راحتی رابطه برقرار میکنند.
مبتلایان به این اختلال به طور معمول در مدرسه با مشکلاتی مواجه بودهاند. برای مثال؛
لازم است برای تشخیص این اختلال به روانپزشکی مراجعه کنید که در زمینهی درمان و تشخیص بیش فعالی بزرگسالان تجربه داشته باشد. در این صورت پزشک با استفاده از یکی یا ترکیبی از روشهای زیر به تشخیص بیماریتان اقدام خواهد کرد.
متخصصان، سن خاصی را برای تشخیص اولین علائم بیش فعالی بزرگسالان تعیین نکرهاند، ولی در این نکته توافق وجود دارد که در بزرگسالی، این اختلال ناگهانی ظاهر نخواهد شد. به همین دلیل معمولا پزشک متخصص در مورد رفتارها و علائمی که در کودکی داشتهاید، سوالاتی مطرح و مواردی را بررسی میکند. برای مثال:
در صورت تشخیص اختلال بیشفعالی بزرگسالان توسط
پزشکتان ، لازم است با همکاری هم، یک برنامهی درمانی مخصوص خودتان را طراحی کنید. که میتواند شامل دارو، جلسات درمانی، ارائهی اطلاعات بیشتر در مورد اختلال و یادگیری روشهای برخورداری از حمایت خانواده باشد.
با رعایت این موارد زیر نظر پزشک قادر خواهید بود که بر چالشهای این اختلال در زندگی روزمرهتان غلبه کنید و احساس بهتری داشته باشید.
تکتهی قابل توجه این است که پزشک برای تجویز یک برنامهی درمانی مؤثر و کامل برای شما، باید کاملا از همهی شرایطتان مطلع باشد. چون افراد مبتلا به این اختلال، معمولا شرایط مختلف و اختلالهای دیگری را هم تجربه میکنند. برای مثال ممکن است اختلال وسواس فکری عملی، اختلال در یادگیری، اضطراب یا سایر اختلالهای خلقی یا حتی وابستگی به الکل و مواد مخدر هم داشته باشید.
معمولا برای بزرگسالانی که به اختلال بیش فعالی مبتلا هستند، داروهای محرک تجویز میشود. تحقیقات نشان دهندهی بهبود قابل توجه در علائم دو سوم از بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی، پس از مصرف این داروها است. نمونههایی از داروهای محرک شامل:
متیل فنیدات (Methylphenidate)
احتمال دارد که پزشکان برای بیش فعالی داروهای غیرمحرک هم تجویز کنند. در واقع ممکن است این داروها به تنهایی یا همراه با داروهای محرک تجویز شوند. داروهای غیرمحرک عبارت است از:
اتوموکستین (Atomoxetine)
احتمالا برنامههای درمانی شما به غیر از دارو شامل موارد زیر نیز هست:
با انجام فعالیتهای زیر خودتان میتوانید تاحدی موفق به کنترل و مدیریت اختلال بیش فعالی شوید زندگی عادی و دور از هر مشکلی داشته باشید:
1. مصرف داروهای تجویز شده طبق دستور پزشک
هر نوع داروی تجویزی توسط پزشک متخصص برای درمان اختلالاتی که با آنها مواجهاید را درست طبق دستور پزشکتان مصرف کنید. در صورت فراموش کردن یک بار خوردن دارو، لازم نیست دفعهی بعد برای جبران، دوز دارو را دو برابر کنید. در صورت بروز هرگونه مشکل یا عوارض جانبی، در اولین فرصت آن را با پزشک خود مطرح کنید.
2. تخلیهی انرژی اضافه
اگر احساس بیقراری یا داشتن انرژی اضافه دارید، با انجام فعالیتهایی مانند تمرینات ورزشی یا سرگرمی مورد علاقهتان، این انرژی اضافه را تخلیه کنید.
3. برنامهریزی
با تهیهی فهرستی عملی و منطقی از کارهای روزانهتان، تلاش کنید که تکتک این وظایف را به انجام برسانید. از دفترهای برنامهریزی روزانه استفاده کنید، برای خودتان یادداشت بگذارید و حتی در صورت وم با استفاده از یادآور ساعت انجام وظایف مختلف را به خودتان یادآوری کنید.
4. تنفس آرام
اگر به واکنشهای پرخاشگرایانه مانند بحث با دیگران گرایش دارید، این برانگیزش را کنترل و متوقف کنید. برای مثال، قبل از هر واکنشی، درحالیکه به آرامی نفس میکشید، تا ده بشمارید. اشتیاق برای این رفتارهای ناگهانی معمولا با انجام این تکنیک به همان سرعت که ایجاد میشوند، از بین میرود.
5. کمک گرفتن از دیگران
همهی ما گاهی نیاز داریم تا از دیگران کمک بگیریم. پس از درخواست کمک از دیگران، نترسید. در صورت داشتن تفکرات و رفتارهای مخرب، برای کنترل آنها از ایدهها و روشهای مشاور کمک بگیرید.
6. حذف عوامل ایجادکنندهی حواسپرتی
اگر در اطرافتان عواملی وجود دارد که حواستان را پرت میکند، مانند صدای محیط، تلویزیون یا موسیقی، یا از هدفون استفاده کنید، یا به مکان آرامتری بروید یا از اطرافیانتان بخواهید که محیط آرامتری برایتان فراهم کنند تا شما قادر به تمرکز کردن باشید.
درباره این سایت