بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرفته ی عصبی است که بر روی حرکات فرد تاثیر می گذارد.علائم پارکینسون به تدریج و گاهی اوقات با یک لرزش ناگهانی خفیف فقط در یک دست شروع می شود. لرزش در این بیماری معمول است اما ممکن است سبب سفتی عضله و یا کند شدن حرکات نیز شود.
این بیماری بعد از آایمر، معمول ترین بیماری مخرب اعصاب است. بیماری پارکینسون یکی از انواع بیماری های نورولوژیک است و فردی که دچار این بیماری شده به تدریج توانایی های جسمی و روحی خود را از دست می دهد و در صورت عدم انتخاب راهکاری برای درمان مناسب، سرعت پیشرفت بیماری بیشتر می شود و علائم بیشتری بروز پیدا می کنند.
نشانه های این بیماری معمولا از 55 تا 60 سالگی نمایان می شود اما امکان بروز آن در افراد جوان تر نیز وجود دارد. همچنین داشتن عضوی از خانواده که به این بیماری مبتلابوده خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد.
در مراحل اولیه ی بیماری پارکینسون، ممکن است در صورت شما علائم آن به صورت خفیف دیده شود. در هنگام حرکت ممکن است بازوهایتان نوسان نکنند. ممکن است در صحبت کردن دچار لکنت زبان شوید.
علائم پارکینسون در طول زمان بدتر می شود.
بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، داروها فقط ممکن است علائم شما را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. گاهی اوقات پزشک شما عمل جراحی را برای بهبود بخشیدن به علائمتان پیشنهاد می کند.
بیماری پارکینسون را اولین بار دانشمندی بریتانیایی، دکتر جیمز پارکینسون در سال 1817 میلادی ، توصیف کرد.
دکتر پارکینسون این بیماری را فلج لرزاند نامید، ولی در واقع همه ی افراد مبتلا به این بیماری لرزش ندارند.
ساقه ی مغز که بخشی از مغز می باشد، در برگیرنده ی مغز میانی، پل مغزی و بصل النخاع است.
درون ساقه ی مغز منطقه ای کوچک به نام ماده جسم سیاد وجود دارد که نقشی در تنظیم حرکات بدن دارد.
در بیماری پارکینسون، بر اثر متوقف شدن ساخت
دوپامین (ماده ی شیمیایی که در مغز به ارتباط سلول های عصبی کمک می کند) توسط سلول ها در جسم سیاه، دوپامین کاهش می یابد.
بر اثر از بین رفتن سلول هایی که دوپامین را ترشح می کنند، مغز پیام های لازم چگونگی حرکت و زمان حرکت را دریاقت نمی کند، در نتیجه کنترل عضلات به تدریج از بین می رود.
بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی پیشرونده است، درواقع تغییرات داخل مغز در طول زمان ادامه پیدا می کنند.
احتمال ابتلای ن به بیماری پارکینسون بیشتر از مردان است.
علائم و نشانه های بیماری پارکینسون می تواند برای هر فردی متفاوت باشد. علائم اولیه گاها خفیف هستند و نادیده گرفته می شوند. نشانه ها اغلب در یک طرف بدن شما شروع می شوند و در همان سمت شروع به بدتر شدن می کند، حتی بعد از اینکه علائم هر دو طرف بدن را تحت تاثیر قرار دهد.
لرزش. لرزش یا ترمور معمولا در یک اندام، اغلب دست یا انگشتان، شروع می شود. دست شما هنگامیکه در حالت استراحت هم قرار دارید ممکن است بلرزد.
کندی. با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شمارا کند و آهسته کند، به طوری که انجام کارهای ساده هم سخت شود. گام های شما ممکن است هنگام راه رفتن کوتاه تر شوند و برای راه رفتن پای خود را بکشید.
سفتی یا رژیدیتی اندام ها. سفتی عضله در هر بخشی از بدن شما ممکن است رخ دهد. این سفت و سخت شدن عضلات ممکن است دردناک باشد و دامنه ی حرکت شما را محدود کند.
نداشتن تعادل.
از دست دادن توانایی انجام حرکات ناخودآگاه. بر اثر این بیماری ممکن است توانایی کارهایی ازجمله چشمک زدن، لبخند زدن یا نوسان دست هایتان هنگام راه رفتن را از دست بدهید.
تغییرات گفتاری. شما ممکن است با صدای نرم و آرام و با سرعت بالا شروع به صحبت کنید و جملات را به صورت یکنواخت و بدون بالا و پایین بردن تن صدایی بیان کنید.
تغییرات نوشتاری. نوشتن برایتان ممکن است بسیار سخت شود و کلمات را ریزتر از قبل بنویسید.
اگر دچار هر یک از علائم مرتبط با بیماری پارکینسون هستید به پزشکتان مراجعه کنید.
اگر در رابطه با این بیماری سوالی دارید و یا در خود و اطرافیانتان این علائم را مشاهده کردید میتوانید سوالات خود را در بخش زیر ارسال کنید.
همچنین در بخش
مشاوره رایگان می توانید سوالات خود را بیان کنید.
درباره این سایت